gidenlerin ardından, gidenlerde kalanlar

Hasret dolu uzun süreçlerinden ardından uzun uzun kucaklaşmalar, vuslatlar böyle başlar...ancak çabuk biter... gözler dolar dolar taşar... hep derim giden kalandır, kalan giden... çünkü giden aslında gidemez, kalır orada özlemleri hasreti... kalanlar ise gidenlere eşlik eder özlemleriyle... Ne kadar mutlu olsanız gittiğiniz yerde, ne kadar mutlu olsa kalanlar sizin mutluluğunuzdan ayrılık acıdır. canını yakar insanın... hep arkadadır gözler dolu dolu, kalanlara veda ederken... kolay olmuyor mutluluğu elde etmek hep feragat etmek zorundasınızdır birşeylerden... herşey bir arada olmuyor bu hayatta... bir tarafta çok mutlu bir hayat kurarken diğer taraftan bunu koruyabilmek adına sevdiklerinizden uzaklara gitmeyi göze alabiliyorsunuz... çok kıymetli mutluluk, çünkü mutluluğu kazanmak için öncelikle haketmen gerekiyor, sonra fedakarlık yapman ve taşıyabilmen gerekiyor, en son olarak da kıymetini bilmen gerekiyor. bu sebepledir ki insan mutlu olunca korkar onu kaybetmekten... Gözler dolu dolu olsa da, arkanda deli gibi sevdiğin insanları bıraksanda, giderken kalsanda, kalanları yanında götürsen de koşar adım gidersin mutluluğa gözlerindeki yaşlara bakmaksızın...

ben prensesim ben prensesim :P

gerçekten prenses oldum ben :) dedim ya kimi prenses der bana kimi kül kedisi zanneder diye... yok yok ben prensesimmm hem de külsüz mülsüz :) gece 12 den sonra külkedisine falan da dönüşmedim :) ömrümün en güzel en mutlu günlerini yaşadım... evlilik sürecinde... ama bunun için herkes en üst düzeyde çaba sarfetti... en başta eşim... herşeyin istediğim gibi olması için uğraştı hep.öyle ki ne desem ne sorsam sen nasıl istersen,gelin sensin dedi...sanki herkesin tek bir amacı vardı beni mutlu etmek...ömrümün en güzell günlerini yaşadım...bunun için kime nasıl teşekkür edeceğimi şaşırdım...önce Yüce Yaradan'a...söz veriyorum ekleyerek gideceğim eksilmeyeceğim ben benliğimde hep aynı kalmak koşulu ile bu mutluluktan,prenses olmaktan:) hiç şımarmadan herkese önce junior ARSLAN ailesine sonra tüm sevdiklerime nacizane değer katmaya çalışarak yaşayıp prenses olmanın da tadını çıkarmadan edemeyeceğim:)

neler öğrendim neler:)

her yeni gün biraz daha sabırlı olmayı öğreniyorum...her yeni gün birşeyler katıyor bana.ben birgün önceki ben değilim o kadar seviyorum ki bu hallerimi bence bulunmaz.giderek daha da farkettiğim şey insan bir susmaya alıştı mi sabretmeyi ve bununla olgunlaşmayı da öğreniyor.ben önceleri hep anlatırdım ne varsa hayatıma dair günüme dair.yaşadığım her olumsuz etrafımda bulunan çok sevdiğim insanları da üzerdi...anlatırdım anlatırdım şimdi zaman zaman onlara da haksızlık ettiğimi düşünüyorum çok yoruldular benimle birlikte...ne zaman ki kendimi içinde bulunduğum hayattan çıkarma fırsatı buldum dönüp arkama bakmadan kaçtım.yüce yaradandi bu gidişe dur diyen.herşey çorap söküğü gibi geldi...kendimi tek başıma ıstanbulda buldum sanırım burada gerçekten buldum kendimi...sıcacık evimde öyle yalnız kaldım ki herşeyi düşünüp bertaraf etme fırsatı buldum.en önemlisi senelerdir bitmek bilmeyen sorunları anlatacak kimseyi bulamadığımda yaşadığım bir dönemlik buhranın ardından acılarını susunca caninin daha az yandığını öğrendim...ve yeni bir masala kucak açıp her üzüntüye rağmen sevdiğim adamla deliler gibi kahkaha atmayı öğrendim...

ve mutlu son...

mutlu son ile biten filmlere bayılırım... hep içim kıpır kıpır olur ve sonrasını merak ederim... bu defa film benim :) ve sonrasını yaşıyorum...belki hayatımda ilk kez bu kadar mutluyum... bu kadar mutlu olabileceğimi,  hayatın bu yüzünü görebileceğimi hiç düşünmemiştim... yaşanan ne varsa anlam kazandı şimdilerde... ne yaşandıysa bugünler içindi. Defalarca Allah'a şükrediyorum her an... ve inanıyorum bundan sonra hayat hep böyle gidecek...gönlüm baharda 15 aydır ve bu bahar sonsuza kadar sürecek bir yaza dönüştü hemde kış ayı olan şubatın 5. gününde günlük güneşlik bir hava da...senelerin yorgunluğu senelerin acısı, üzüntüsü bir çırpıda çıkıverdi sanki içimden... bir çırpıda doluverdi gönlüme, ruhuma mutluluk, huzur... şükürler olsun, şükürler olsun... Yaradanın bir bildiği varmış...